Ember

Ember jest koszmarem dla lekko opancerzonych jednostek. Ember może przegrzewać powietrze, co daje zaskakujące możliwości kontroli tłumu.

Trzy postacie czekały przy prostym stole. Ich uwagę skupiało pojedyncze, oświetlone krzesło. - Wpuście ją - Głos starej kobiety wydobył się z mroku. Po drugiej stronie pokoju surowo wyglądający oficer ochrony otworzył drzwi. W wejściu ukazała się sylwetka młodej kobiety. Dziewczyna wahała się, lecz tylko przez moment. Po chwili przeszła przez pokój i usiadła na krześle.

Gdy światło oświetliło jej twarz, rozległ się stłumiony syk. Jej prawe oko było jasne i mrugające, ale lewe było tylko oleistą szparą. Skóra została spalona na księżycowo-biały kolor. Jej usta były tylko obwisłą raną bez warg ani wyrazu. Wojskowy beret miała naciągnięty na zeszpeconą bliznami, łysą głowę.

Starszy głos: - Nazywasz się Kaleen. Kaleen skinęła głową. - Byłaś prowadzącą śledczą sprawy Zarimana? Głos Kaleen brzmiał jak postrzępiony szept, jej twarz nie wyrażała żadnych emocji. - Tak.
Głos Kaleen brzmiał jak postrzępiony szept, jej twarz nie wyrażała żadnych emocji. - Tak. Zakaszlała, po czym kontynuowała: - Zariman zniknął tworząc zagięcie przestrzeni między Saturnem a Zewnętrznymi Wrotami. Awaria mechaniczna. Powiadomiłam rodziny i razem z inspektorami złożyłam raport. Z zagięcia nigdy się nie wraca, więc zamknęłam sprawę.
- Lecz otworzyłaś sprawę na nowo kilka dni później.
- Nie mogłam w to uwierzyć, dopóki nieweszłam na ten okręt. Był nietknięty, pełne podtrzymywanie życia, tak jakby nigdy nie wyszedł z portu.
- Ale załoga zniknęła.
- Nie do końca. - Kaleen zawahała się. - Myśleliśmy, że okręt jest pusty, ale wtedy zaczęliśmy odnajdywać... - Na jej twarzy pojawił się grymas bólu. - zaczęliśmy odnajdywać dzieci chowające się wewnątrz.
- Wtedy właśnie naruszyłaś procedurę?
Kaleen spuściła głowę, łza zebrała się w jej niewidzącym oku. - To był dzieci. Były przestraszone. Potrzebowały otuchy.
- Więc złamałaś kwarantannę i oto co Ci się przytrafiło.
Kaleen w ciszy dotknęła swojej twarzy. - Co z nimi zrobiliście? Stara kobieta gestem nakazała strażnikowi wyprowadzenie Kaleen. Spotkanie było zakończone. Gdy Kaleen dotarła do drzwi wykręciła się z chwytu strażnika, odwróciła i krzyknęła - Dlaczego rozrobiliście? Dlaczego umieściliście dzieci na okręcie wojennym?

- Nie zrobiliśmy tego. To by pogwałciło procedurę.